Escrito por Cronos el lunes, 9 de noviembre de 2009
Fuxan os ventos - A balada dos sete mariñeiros
Mariñeiros á ventura,
dunha noite atreboada
que cecais non ten retorno
a ningunha madrugada.
Mariñeiros que navegan
percurando a pesca incerta
o armador en terra firme,
dorme namentras espera
A muller do mariñeiro
agarda mentras, desperta
ó carón dun lar sin lume;
zoa o vento sobre as tellas.
O mariñeiro pelexa
no medio e medio do mare,
co vento que peta firme,
e fai o barco abalare.
No medio e medio da noite
o armador dorme agardando,
agarda-esperta a muller,
e o mariñeiro loitando
E choran sete mulleres
no medio e medio do día,
na noite do mar revolto
sete homes se perdían.
O armador xura de rabia,
no medio e medio do día,
Na tempestade da noite
un barco a pique se iba.
Pola mañán desgonzados,
sete corpos sobre a praia,
sete mariñeiros mortos,
bébedos de auga salgada.
Na tarde tocan campás
o repinicar da morte,
mentras tanto sae o mar
outro barco con sete homes.
Ahora mismo podría hacer de manera explícita unas cuantas preguntas que creo que deberían estar en la mente de todos. Sé que la cancion de Fuxan os Ventos podría tener poco que ver con el caso concreto del Alakrana, pero tambien hay una parte específica de la letra que me parece perfecta para decir lo que quería decir. Quien quiera entender, que entienda.
Lo unico que quiero añadir a la letra es un mensaje muy simple: Toda mi solidaridad y mis mejores deseos para con los marineros que permanecen en el Alakrana, y tambien para sus familiares, amigos, compañeros, conocidos... Ojalá todo salga bien y vuelvan pronto a casa.
Mariñeiros á ventura,
dunha noite atreboada
que cecais non ten retorno
a ningunha madrugada.
Mariñeiros que navegan
percurando a pesca incerta
o armador en terra firme,
dorme namentras espera
A muller do mariñeiro
agarda mentras, desperta
ó carón dun lar sin lume;
zoa o vento sobre as tellas.
O mariñeiro pelexa
no medio e medio do mare,
co vento que peta firme,
e fai o barco abalare.
No medio e medio da noite
o armador dorme agardando,
agarda-esperta a muller,
e o mariñeiro loitando
E choran sete mulleres
no medio e medio do día,
na noite do mar revolto
sete homes se perdían.
O armador xura de rabia,
no medio e medio do día,
Na tempestade da noite
un barco a pique se iba.
Pola mañán desgonzados,
sete corpos sobre a praia,
sete mariñeiros mortos,
bébedos de auga salgada.
Na tarde tocan campás
o repinicar da morte,
mentras tanto sae o mar
outro barco con sete homes.
Ahora mismo podría hacer de manera explícita unas cuantas preguntas que creo que deberían estar en la mente de todos. Sé que la cancion de Fuxan os Ventos podría tener poco que ver con el caso concreto del Alakrana, pero tambien hay una parte específica de la letra que me parece perfecta para decir lo que quería decir. Quien quiera entender, que entienda.
Lo unico que quiero añadir a la letra es un mensaje muy simple: Toda mi solidaridad y mis mejores deseos para con los marineros que permanecen en el Alakrana, y tambien para sus familiares, amigos, compañeros, conocidos... Ojalá todo salga bien y vuelvan pronto a casa.
13 Comentarios