Escrito por Sumiciu el sábadu, 20 payares de 2010
Dicen que muertu'l perru acabose la rabia. Mienten. Y la conspiranoya propio nun ayuda a esclariar si ye una mentira interesada o non, anque teniendo'n cuenta que últimamente'l desinterés namás añera onde nun tienen ciertes persones nada que ganar, tiendo a decidime pola primer opción.
Y ye que esti ye un día peramañosu pa pensar nello. Güei fai 35 años que morriera'l perru, por embargu, nun ye dificil topar muestres de que la rabia sigue vivo y mordiendo.
La culpa hai que dir a buscalo a la desinfeición, o meyor dicho a la falta desinfeición, que se-y fizo al cadabre y a l'escena del delitu. Una escena que tuvo infestada de rabia per 40 años tres sufrir un tumor escontra'l que nun se pudo facer nada. En llugar de tomar muestres de la enfermedá, usales como vacuna nes xeneraciones postreres de forma que'l perru se desficiera en cal vivo; esa cal tirose dafechu enriba'l tratamientu dexando que'l texíu necróticu s'espardiera per onde-y petara. Asina, col pasu del tiempu, célules nueves teníen que convivir cola carne muerto y coles coraes revueltes que dexó too esi tiempu de maltratu al organismu.
Asina, anque l'enfermedá tenía cura, pa ello facia falta desaniciar del too amplies zones de carne infeccioso pa que les nueves célules apoderasen esos cachos ensin llegar a infestase tamién. Poro, los güeyos anque quixeron entamar a ver, nun fueron quien a evitar la miopía; les oreyes, al mesmu tiempu que volvíen a oyer tapáronse pa evitar el dolor de cabeza producíu polos glayíos qu'abarrenaben los tímpanos. Y les manes, tovía enllenes de mieu y coles mancadures abiertes tovía supurando metieronse de secute nos bolsiellos buscando apalpar daqué calor y que la sal nun llegare a les postielles mal formaes. El tastu, col sindrome del fumador, nun yera quien a estremar sabores acullá esi tastu nicotinosu que-y tuviera afogaes les papiles per tantu tiempu.
Ello ye qu'ensin sentíu tornó ensin xacíu.
Como toa infestadura que nun s'apara a tiempu, acangrenó y llega un tiempu nel que l'única aición válido ye cortar polo sano. Porque a nós ye lo que mos dexaron, lo que mos queda: la rabia... y la necesidá de usalo como antidotu.
Dicen que morrió'l raposu
camín de la romería,
si morrió que lu entierren
buenes oveyes comía.
Dicen que morrió'l raposu
asina morrieren venti,
cuantos más raposos muerran
más pites come la xente.
(tradicional, cambiao y adautao)
Y ye que esti ye un día peramañosu pa pensar nello. Güei fai 35 años que morriera'l perru, por embargu, nun ye dificil topar muestres de que la rabia sigue vivo y mordiendo.
La culpa hai que dir a buscalo a la desinfeición, o meyor dicho a la falta desinfeición, que se-y fizo al cadabre y a l'escena del delitu. Una escena que tuvo infestada de rabia per 40 años tres sufrir un tumor escontra'l que nun se pudo facer nada. En llugar de tomar muestres de la enfermedá, usales como vacuna nes xeneraciones postreres de forma que'l perru se desficiera en cal vivo; esa cal tirose dafechu enriba'l tratamientu dexando que'l texíu necróticu s'espardiera per onde-y petara. Asina, col pasu del tiempu, célules nueves teníen que convivir cola carne muerto y coles coraes revueltes que dexó too esi tiempu de maltratu al organismu.
Asina, anque l'enfermedá tenía cura, pa ello facia falta desaniciar del too amplies zones de carne infeccioso pa que les nueves célules apoderasen esos cachos ensin llegar a infestase tamién. Poro, los güeyos anque quixeron entamar a ver, nun fueron quien a evitar la miopía; les oreyes, al mesmu tiempu que volvíen a oyer tapáronse pa evitar el dolor de cabeza producíu polos glayíos qu'abarrenaben los tímpanos. Y les manes, tovía enllenes de mieu y coles mancadures abiertes tovía supurando metieronse de secute nos bolsiellos buscando apalpar daqué calor y que la sal nun llegare a les postielles mal formaes. El tastu, col sindrome del fumador, nun yera quien a estremar sabores acullá esi tastu nicotinosu que-y tuviera afogaes les papiles per tantu tiempu.
Ello ye qu'ensin sentíu tornó ensin xacíu.
Como toa infestadura que nun s'apara a tiempu, acangrenó y llega un tiempu nel que l'única aición válido ye cortar polo sano. Porque a nós ye lo que mos dexaron, lo que mos queda: la rabia... y la necesidá de usalo como antidotu.
Dicen que morrió'l raposu
camín de la romería,
si morrió que lu entierren
buenes oveyes comía.
Dicen que morrió'l raposu
asina morrieren venti,
cuantos más raposos muerran
más pites come la xente.
(tradicional, cambiao y adautao)
35 Comentarios