Escrito por Sumiciu el domingu, 6 xineru de 2008
Ser racional, fetiche ensin xacíu de la cuenta esacta; xueu de gatos, ratones y pólvora moyada. Oxetivu siñaláu que cuerre como alma que-y lleva'l degorriu...Lo que vien a ser el síndrome de "House", que si nun topáremos serie que lo espeyara, nun mos quedaría otra que inventamos nueves etiquetes.Viciu corruptu, d'esencia vano y arume a xeneración X...suaños que cuerren a venticuatro cuadros per segundu d'ilusiones en diferío. Reflexu na caxa'n blancu y prieto, que cola del espeyu a un compás de cuatru tercios. Vía d'escape del consciente subliminal de tabues y entrugues varies. D'habitaciones abellugaes ente retratos pantasma de vieyos héroes de nenyure. Placer multimedia nuna carretera yá marcada.
Y, ente ello, rempuestes...rempuestes que vienen col frío de la distancia añal. Dubies ya inquietúes que turben al más floxu, razones del xacíu de la so velocidá inusitada al dicir "alón".
Aselecer alredor l'entruga satisfecha. La continuación al "¿por qué?"...la visión retrasada de que nun taba tan enquivocáu, cuando en realidá, nun sabía de lo que falaba. Povisa del proyeutu de sorrisa aforcáu por un cable de llínia telefónico; llínia pola les pantasmes tomaron forma de suañu, xelando de secute los tos sentíos y faciendo los mios afalagos inertes, inútiles, ensin xacíu.
La siguiente imaxe debuxame solu na clandestinidá d'un llugar afayaizu y bien voluble. Porque nun ye más que eso, la riestra d'imaxenes que s'apetiguñen na mio cabeza nel momentu dicilo...la lentitú del feble encoder que les tresforma a palabres y les fae atropeyase unes a otres..defeutu velocidá na expresión espontanea, sí, pero agora nun ye'l casu. L'imaxe ye lo que cuenta, non les palabres que-y ponga d'adornu.
Y asina, a golpes d'audiovisual, texo yo la mio rempuesta. L'agarraderu n'onde enfotame cuando esnidien dambes piernes.
Ego, fonte insaciable de la necesidá de toles rempuestes...definiciones de toles coses que tienen nel mio ombligu el remanecer...
20 Comentarios
Temes relacionaos:
Paranoies