Escrito por Sumiciu el xueves, 20 avientu de 2007

Y claro, lo que tenía que ser, esmurcióseme el cientu esnalando qu'abellugaba ente les manes y, agora, a poneme a atropalu otra vuelta. Pero h.oder, hai veces nes que ye h.odío nun topar palabres, saber que van ser presa d'arrepentimientu al minutu siguiente...sentir el pesu que nun tienen, sinon que caún yos quier dar: tónicu perfechu reconstituyente del egu de turno. Asimilación en primera persona del neutru reflexu por mor del sentise debuxáu en pantalles ayenes. Yo, mientres tanto, en plan fatu, güeyando pal espeyu.
Cada vez que lo lleo paezme más bobá', por embargu, sigo ensin resistime a esa sensación tan prestosa de sacu vaciu, porque pa cargar con ello, yá tengo bastante.
Nestos díes alpenes garro un segundu pa emporcar dalguna fueya, y siempre xurándome que mañana tendré más tiempu. Como siempre, engañándomos colos mesmos trucos fáciles de siempre pa los díes duros davezu. Y yo, pa neciu, nun m'arrepiento...La parte bona ye que voi ganando aliaes y, de pasu, más cuerdes nes que colgame.
Lo más gracioso ye que, al final, tampoco ye too tan dificil, namás ye querer...y tener dalgún minutu pa nun facer nada. Too sea porque nenyure pueda remocicar la cara.
Ver Comentarios (13)
Temes relacionaos:
Paranoies